komentarzy
Wyspy Zachodnie (bo pod taką nazwą są również znane) to ten łańcuszek na oceanie który widzimy w lewym górnym rogu mapy Szkocji. Jest to grupa kilkudziesięciu wysp dzieląca się na trzy główne elementy. Na północy widzimy dwie największe z nich – Lewis i Harris. Dalej na południe, za Sound of Harris znajdziemy „Uisty” czyli grupę w większości połączonych ze sobą groblami wysp z których większe to kolejno od północy North Uist, Benbecula, South Uist i Eriskay. Z tej ostatniej widać już otoczoną pomniejszymi wysepkami Barrę.
Typowa reakcja w momencie opuszczenia promu jest zawsze jednakowa „O rany! Tu nic nie ma!” Bo i faktycznie może się tak wydawać – krajobraz to w większości pozbawione drzew torfowe pagórki pomiędzy którymi co rusz prześwitują oczka wodne. Z racji takiego a nie innego ukształtowania terenu nie ma tam zwartej zabudowy (wyjątkiem jest największe, i w praktyce jedyne miasto, około 6000 tysięczne Stornoway które zamieszkuje jedna trzecia wyspiarskiej populacji) a komunikację zapewnia plątanina wąskich drożynek i ścieżek. Na wyspach praktycznie nie ma przemysłu a z innych aktywności ludzkich widać głównie farmy ryb i skorupiaków.
Tymczasem wbrew pozorom ten odległy kawałek świata zamieszkany jest od ponad 6000 lat, o czym świadczą starożytne zabytki takie jak słynne kręgi kamienne czy kamienne kurhany. Stosunkowo wcześnie dotarło tam również Chrześcijaństwo i do dziś wielu mieszkańców wysp to ludzie bardzo religijni. Warto też wspomnieć o tym, że blisko 60% ludzi mówi po gaelicku, przy czym dla wielu jest to pierwszy język a dla niektórych nawet jedyny, nie zdziwmy się zatem, jeżeli będziemy mieli problem aby dogadać się po angielsku.
Każda z wysp ma coś innego do zaoferowania…
