Zamek w Chęcinach pełnił istotną rolę: na zamku często bywał król oraz odbywały się zjazdy rycerstwa w latach: 1310, 1318, 1331, 1333. W 1318 r. – w obawie przed Krzyżakami – zdeponowano tu skarbiec archidiecezji gnieźnieńskiej. Kilkanaście lat później, w czerwcu 1331 r. w Chęcinach uczyniono syna królewskiego rządcą Wielkopolski, wprowadzono jednakowe prawa, sądy i monetę jako wyraz zjednoczenia kraju, uchwalono przystąpienie do wojny z Krzyżakami, a po zakończeniu zjazdu rycerstwo polskie ruszyło pod Płowce. Wydarzenie to jest uważane jako początek parlamentaryzmu polskiego.

Za czasów panowania Kazimierza Wielkiego zamek stał się siedzibą starostów grodowych i rezydencją rodzin królewskich. Przebywała tu Adelajda Heska, niepłodna druga żona Kazimierza, zesłana „za karę” przez rozczarowanego męża. Po śmierci króla na zamku mieszkała jego siostra Elżbieta, sprawując rządy w kraju w imieniu swojego syna Ludwika Węgierskiego. Rezydentki na zamku otrzymały jako swoje uposażenie dochody starostwa Chęcińskiego. Król rozbudował zamek o budynek mieszkalny od strony północnej oraz przedbramię, które potem nadbudowano kaplicę.

Za Jagiellonów…